Wiersze o aniołach...

Anioły to takie dziwne boże duchy
Głupim ludziom wciąż dodają otuchy
I choćbyś powiedział im idźcie precz
Zostaną z tobą czy to nie dziwna rzecz?
Anioły to takie bezbronne w sumie dusze
Cierpią za nasze grzechy sumienia katusze
Lecz dla nas zawsze uśmiech i dobroć mają
Bo anioły pomyśleć tylko zła nie pamiętają
Anioły to takie śmieszne ulotne zjawy
Wchodzą w człowieka by przegnać obawy
I mimo że widzą wszystko, co złego w nas
To nas bardzo kochają nie dziwi to was?
Anioły to takie zaskakujące ciągle siły
Co chcą by smutki w radości się zmieniły
I ta cierpliwość anielska bezdenna jak morze
Zawsze są, blisko kiedy potrzeba o każdej porze
Anioły trochę rozumiem, lecz wciąż się dziwie
Skąd tyle mają w sobie siły przyznam uczciwie
Ze chciałbym być kiedyś jak one wyrozumiały
Lecz czy to możliwe wszak człowiek jest mały

Dla Ciebie ten wiersz Przyjacielu
Towarzyszu mojego życia
Takich jak Ty nie znam wielu
Przed Tobą nie mam nic do ukrycia.
Znasz moje troski i radości
Poznasz, gdy podły humor mam
Wiesz, co mnie bawi a co złości
I z Tobą nigdy nie czuję się sam
Jesteś jak dobry Anioł Stróż
Co strzeże mnie każdego dnia
I rozwesela życie me
Pomaga ustrzec mnie od zła.
A kiedy mój Anioł się zmęczy
Gdy jego skrzydła nie chcą się wznieść
I poszybować w stronę tęczy
Wtedy Przyjaciel ze mną jest.
I wiesz... Mój Drogi Przyjacielu
Czego dziś chciałabym Ci życzyć?
Byś nigdy się na mnie nie zawiódł
I zawsze mógł na mnie liczyć