Panie, chciałbym kochać, potrzebuję miłości. Całe moje jestestwo jest tym życzeniem: moje serce, moje ciało, sięgam w nocy do nieznanego obiektu ich miłości. Moje ramiona wyciągają się w powietrze nie mogąc uścisnąć obiektu mej miłości. Jestem sam, a chciałbym, aby było nas dwoje. Mówię i nie ma nikogo, kto mnie słucha. Żyję i nie ma nikogo, kto zaakceptowałby to życie. Po co być tak bogatym i nie mieć nikogo, aby obdarować tym bogactwem? Skąd przychodzi ta miłość? Dokąd podąża? Panie, chciałbym kochać, potrzebuję miłości. Oto, Panie, tego wieczoru cała moja miłość, która nie wie do kogo pójść. Posłuchaj, mój drogi, zatrzymaj się, uczyń w ciszy długą wędrówkę aż na dno twego serca. Wędruj wzdłuż twej nowej miłości. Tak jak idzie się wzdłuż strumyka, aby odkryć źródło. I czy to na początku, czy w głębi, w nieskończonej tajemnicy twej wzburzonej duszy, Ja będę tym, którego spotkasz, ponieważ to Ja nazywam się Miłością, mój mały, i Ja nie jestem niczym innym, jak Miłością, od zawsze, a miłość jest w tobie. To Ja stworzyłem cię, aby kochać, aby kochać wiecznie. A twoja miłość będzie twoim alter ego. To jej szukasz; upewnij się, już jest w drodze, wędruje od zawsze, na drodze mojej Miłości. Trzeba oczekiwać jej nadejścia, ona się zbliża, ty się zbliżasz, rozpoznajecie się, dlatego, że Ja stworzyłem jej ciało dla ciebie, twoje stworzyłem dla niej, stworzyłem twoje serce dla niej, jej dla ciebie, i szukacie się pośród nocy, pośród «Mojej» nocy, która stanie się światłem. Jeżeli macie do Mnie zaufanie. Zachowaj się dla niej, mój mały, jak ona zachowa się dla ciebie. Zachowałem jedno dla drugiego, a ponieważ cierpisz na głód miłości, ofiarowuję ci twoich braci do miłowania. Uwierz mi, trudno i długo trzeba uczyć się miłości, i nie ma różnych rodzajów miłości: miłość znaczy zawsze porzucenie samego siebie aby ofiarować się innym... Panie, pomóż mi zapomnieć siebie samego, dla ludzi, moich braci, ponieważ ofiarowując samego siebie jednocześnie uczę się miłości. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz