Kochaj jeszcze więcej,
a inni wokół ciebie będą kochać.
Oczekują bowiem, jak ty,
że jakiś brat obok nich położy
pierwszy kamień.
Jeśli ty położysz swój,
oni położą swoje,
bo kto kocha,
zmusza do miłości.
Jak symfonia potrzebuje każdej nuty,
jak książka potrzebuje każdego słowa,
jak dom potrzebuje każdej cegły,
jak ocean potrzebuje każdej kropli wody,
jak żniwo potrzebuje każdego ziarna zboża -
tak cala ludzkość potrzebuje ciebie,
tam gdzie jesteś jedyny,
a więc niezastąpiony.
Autor nieznany
Kochać to nie znaczy
wziąć drugiego człowieka,
aby siebie wzbogacić,
napełnić, lecz darować siebie,
drugiemu człowiekowi,
aby jego wzbogacić (...)
Trzeba się długo trudzić
w pracy nad sobą,
by gest brania stał się
gestem dawania (...),
gdy mówisz: kocham cię
- mówisz: daruję ci siebie.
Aby móc się darować,
musisz sam siebie posiadać,
a czy ty już naprawdę jesteś
w pełni posiadaczem siebie?
Q. Reussir
Twoja miłość budzi
w niej wszystko co najlepsze.
Pod wpływem twojego spojrzenia ona czuje,
że istnieje. Widzisz ją taką,
jaką widzi ją Bóg: rozpoznajesz najlepsze cechy.
Objawiasz jej - jej własne przymioty i skarby,
to do czego jest zdolna,
a o czym może nawet nie wiedzieć.
To co nosi w sobie najwspanialszego,
najpiękniejszego, choćby była tego nieświadoma.
Z kolei jej wzrok oddziaływuje na ciebie.
W ten sposób uczysz się patrzeć tak,
jak patrzy Bóg. Kochasz ją więc za to,
kim ona jest. Przyjmujesz ją całą.
Nie wybierasz: to mi się w niej podoba,
a to nie. Jeśli czegoś w niej jeszcze nie kochasz,
czy nie pokochasz wkrótce?
Genowefa Wójtowicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz